hamidrezayeganeh.ir

آوازه‌ی یک شهر شده دلبری‌ات #عشق

یک عمر گرفتار تو بودن چه سرابی‌ست!

در خانه بمان شهر که ویران شده اکنون

تاوان دل از دیده‌ی مجنون چه عذابی‌ست

به عشقت مبتلا بودن
مرا رسوای عالم کرد

ز رسوایی ملالی نیست
اگر دلدار من باشی

ما بنده‌ی احساسیم
در پهنه‌ی دل دادن

با شعر هم‌آغوشیم
گر فرصت آن باشد

آواره بودم یک شبی در کوچه‌های بی‌کسی
حسی دروغ اما قشنگ می‌گفت داری می‌رسی

از کوچه و پس‌کوچه‌ها تا کوی جانان آمدم
ای کاش می‌دیدی چه کرد با من تب دلواپسی

چه کردی با خودت جانا
چه می‌خواهی ز جان من

بیا این سر خلاصم کن
ولی دل را دگر نشکن

من آن‌جوری که می‌گویی
رفیق نیمه ره بودم !!!؟

به جبر زندگی دردم
چه می‌دانی از این دشمن!

قضاوت کن ولی با دل
نه با افکار در تردید

دگر جایی برای زخم
ندارد جان من این تن

هنوزم دوستت دارم
ولی کو راه برگشتی

همه پل‌ها شکست از کین
#مرا_آهسته‌تر_بشکن

تو چون خورشید زیبایی
پر از افسون، فریبایی
سلام ای عشق مجنون‌کُش
تو لیلایی، دل‌آرایی

زمستان فصل زیبایی‌ست
به گرمای نفس‌هایت
بساز امروز را با عشق
در این احوال شیدایی


#سلام
#روزتون_بر_مدار_عشق

#صبح_دل‌انگیز

امروز تو خورشید طلوعم شده بودی
تا چشم گشودم به تو برخورد نگاهم

دردانه‌ترین صبح دل‌انگیز منی عشق
ای نور نگاهت شده خورشید پگاهم

🎗✨ #مهتاب ✨🎗

شَب زَدم طَعنه
به مَهتاب که ماه"

رُخِ دلدارِ مَن از
روی تو طَنّازتَر است

هر صبح که چشمان تو روشن شود از عشق

زیبایی دنیا همه در چشم تو پیداست

دل گر بدهی عشق خودش راز و نیاز است

مؤمن ز تب عشق در این دایره شیداست

صبحی که تو باشی و من و بوسه و آغوش

صبحی‌ست پر از حال خوشِ ثانیه‌هایش

#لبخند_بزن تا که جهان محو تو باشد

چون شعر که معنا شده در قافیه‌هایش

صبح دیدار قشنگی‌ست میان من و #تو
ای که خورشیدی گرمای وجودم شده‌ای

اصلاً این من منِ یه آدم مخلوقت نیست
تو #خدایی و همه بود و نبودم شده‌ای

از عشق نوشتیم و به ما خرده گرفتند
آن‌ها که در این معرکه درگیر نیازند

بشکن قلمم را به حسادت که بعیدست
روبه‌صفتان با دل دیوانه بسازند

حمیدرضا یگانه

صبح نو با اقتدا بر عشق تو آغاز شد
پر گشودش این دل و آماده‌ پرواز شد

بهتر از عشقت ندیدم در مرور زندگی
خالقا مهرت چه زیبا با دلم دمساز شد

حمیدرضا یگانه

#سکوت

بارها رنجیدی و بخشیدی و شاید سکوت

بدترین تنبیه این آواره‌ در یک لحظه بود

#حمید_رضا_یگانه

جرعه‌ای از معرفت را
جستجو کردم میان شهر خود
هیچ‌کس
همکاسه با این قلب نالانم نشد...

دنیای من یعنی تو که هم روز و هم شب با منی
از #عشق؛ پیراهن بدوز جانی که جانم" در تنی

رؤیای عشقت را چنان با خود به هر جا می‌کشم
تا هرکه دیدش بنگرد #صاحب_دلی چون میهنی

دنیا اگر از حاسدان لبریز باشد غم مخور
من جان به پایت می‌دهم در جنگ با هر دشمنی

احساس تا خاموش بود دنیای منطق دیده‌ام
ماهی به شب‌هایم رفیق در شام تارم روشنی

آرامشم لبخند تو احوال خوبم دست تو
تنها شدن در کار نیست وقتی برایم مأمنی

دل را که بردی خوب من باشد حلالت تا ابد
از عشق قدیسی بساز در جنگ با اهریمنی

یک عمر بودم در پی آرامشی بی‌انتها
دلدار نایابی رفیق در معرفت هم معدنی

من با تو یعنی راه ما یعنی همین دلدادگی
من دوستت دارم به دل یعنی تو دنیای منی

بین من تا تو اگر فاصله ای هست هنوز

گره ای کور ز منطق سبب هجران است

همه گفتند که کافر شده ام می‌دانی؟؟؟

سینه ام گر بگشایند پر از ایمان است!!!

یاوه‌گویان چه بخواهی چه نخواهی هستند

ظاهری دوست صفت نیت شان بهتان است

بشکن این فاصله ها را به جنم در ره عشق

من و تو ما بشود سخت تر از طوفان است

صبح پاییزی من صبح شبی بارانی‌ست
موج افتاده به دل بعد شبی طوفانی‌ست

بارالهی برسان راه امیدی به جهان
قیمت جان بشر چند؟ چرا ارزانی‌ست

اصلاً انصاف و تعصب نه ولی باور کو؟
مهر در دل به فنا رفته عجب ایمانی‌ست!

جان من جان هرآنکس که قبول‌ش داری
برسان روز فرج را که خزان بارانی‌ست

#اللهم_عجل_لولیک_الفرج

بی‌خوابی شب‌های پس از رفتن تو آفت جان شد
شب‌های من اینکه پرم از حالت تشویش بماند"

گفتم که بمان رفتی و گفتی که دلم نیست
تاوان من اینکه شده‌ام درد به صد نیش بماند"

از حال دلم با توی دیوانه که گفتم نشنیدی
حالا که چرا من شده‌ام سخت‌تر از پیش بماند"

یک‌بار فقط جای منم باش که با هم شده ماییم
حالا که چرا مات نکردم تو در این کیش بماند"

قصّۂ عشقِ تو را
جار زَدم در دلِ شَهر

هَمۂ شَهر به من
طَعنه زنان خندیدند

ای بسوزَد پدرَت عِشق
چه بی سامانی

عاقلان دردِ مَرا
دیده نَمک پاشیدند

🍁🍂
#کوچۂ_پاییزی

در حوالیِ خیالَت
در هَمان کوچۂ پاییز
بی تو تَنها بودَم آن روز
زیرِ بارانی غَم انگیز

بی تو بایَد میگذشتَم
از تَبِ آن کوچه تَنها
سَهمِ مَن از تو هَمین بود
با تو هَرگز، بی تو رُسوا
🍁🍂

وصف سیمای تو در شعر من دیوانه
سخن از آیه ی نازل شده در قرآن است

باش، آیینه بیارم که ببینی ز چه رو
حس دلبستگی ام شعر، ولی ایمان است

دیوانه شدن در گرو وسوسه‌ای بود
کز حال دل و منطق غافل به سر آمد

عمری همه دیدند که دورم ز تب عشق
دل خواست بلرزد که ز کویت خبر آمد

گفتم نکن ای دل تب این عشق حرام است
دل حکم خودش کرد و چنینم ثمر آمد

تا این‌که به خود آیم از این مستی ناگاه
دیدم که دلم رفت و نوای خطر آمد

دور از تو شدن نیست مراد من و این دل
وقتی که به هر ریشه‌ی منطق تبر آمد

دیوانه شدم نطق در این محفل حراف
دیدی چه بلاها سر این دربدر آمد

از آز خودی پچ‌پچ هر آدم بیگانه گرفته
از ماست که بر ماست اگر دردسر آمد

دل را به هوایت ندهم چه کنم عشق
وقتی که هوای تو مرا بی‌خبر آمد

سرمایه‌ی من این دل درگیر جنون است
آن هم که در عشقت به قماری نظر آمد

بازنده‌ی این معرکه آنی‌ست که دل داد
هرچند که تا نیمه‌ی راه همسفر آمد

سینه می‌لرزد به پای دلبری‌هایت چه سود
می‌بری دل را به ترفندی که داری زود زود

گفته بودم در حذر از عشق باید بود و حیف
دیدمت عاشق شدم این انتهای قصّه بود

از دلم می‌پرسم آیا عاقبت را دیده‌ای
دل چه می‌داند چه می‌گویم خدایا رحم کن

عالمی در انتظار لحظه‌ای آرامش است
دل چه می‌داند چه می‌جویم خدایا رحم کن

لمس کن احساس دل را تا بدانی هر طلوع

نور چشمش در دل هر صبح غوغا می‌کند

این صبح قشنگی که خدا هدیه به ما داد

هم نعمت و هم رحمت و هم علّت عشق است

ما را به جرم عاشقی سرمشق عالم می‌کنند
با حکم عقل این عاقلان فولاد را خم می‌کنند

اینجا اگر دل‌دل کنی راه تو را سد می‌کنند
هشیار باید عاشقان تاوان دل حد می‌کنند

باید بجنگی از نخست در کارزار عاشقی
باید بفهمانی به خلق در دل‌سپردن لایقی

اینجا اگر غفلت کنی این‌ها سیاهت می‌کنند
هرطور باشی حاسدان روزی قضاوت می‌کنند

دل گر سپردی بر دلی از معرفت غافل نشو
دیوانه بودن جرم نیست هرگز دمی عاقل نشو

از رفتنی هرگز نپرس پس دل‌سپردن‌ها چه شد
خود را بسوز امّا بساز هرگز نگو لیلا چه شد

دل را که دادی در بلا معشوقه گر یارت نشد
از عشق رو گردان نشو گر یار دلدارت نشد

صبح است و دلم باز بغل می‌خواهد
از جام لبت شهد عسل می‌خواهد

لبخند بزن شاد کن امروزم را
عشق است و دلم حداقل می‌خواهد