دلَم میخواست یِک اِمشب
#تو دَر آغوشِ مَن باشی
و
مَن دَر هُرمِ آغوشَت
نَفس هامان دَمی یِکسان و
چشمَم خیره بَر چَشمانِ زیبایَت
لبَت را بَر لبَم بُگذار و
مَستم کُن
زِ جامی کز شَرابِ عِشق
لَبریز است..."
وَ مَن دَر تایِ گیسویَت
سَرای عِشق میجویَم
نَگو رؤیاست، این حالَم
نَگو،
دیوانه ای سَرگشته و
آواره ای،
بیتابِ دِلدارم
نه چون مَجنون
شُدم دیوانۂ لیلا
نه چون فَرهادم و
دَر عِشقِ شیرین، گشته ام رُسوا
مَن از کابوس بیمارَم
مَن از هِجران و ترسیدَن
زِ فَردایی
که شایَد بی #تو بایَد زیست
بیزارَم..."
بیا و اِمشبی را
عِشق بنویسیم
بیا با واژه هایی
چون دِل و دِلدار و دِلبر
عِشق را، دَر لَحظه ای سازیم
#تو باشی
حالِ مَن خوب است و مَن
از عالَمی سیرَم
بیا و اِمشبی را
با دلَم بِنشین..."
بیا اِمشب کِنارم باش و
با مَن تا سَحر
بی باده مَستی کُن
مَن از فَردا نِمیتَرسم
اگر #تو
مأمنم باشی..."
برچسبها: حمیدرضا یگانه , دکلمههای حمیدرضا یگانه , اشعار حمیدرضا یگانه , گیلان رودسر
تاريخ : پنجشنبه دوم تیر ۱۴۰۱ | | نویسنده : حمیدرضا یگانه |