دلَم میخواست یِک اِمشب #تو دَر آغوشِ مَن باشی و مَن
دَر هُرمِ آغوشَت
نَفس هامان دَمی یِکسان و چشمَم خیره بَر چَشمانِ زیبایَت
لبَت را بَر لبَم بُگذار و مَستم کُن زِ جامی کز شَرابِ عِشق لَبریز است..."
وَ مَن دَر تایِ گیسویَت سَرای عِشق میجویَم
نَگو رؤیاست، این حالَم
نَگو، دیوانه ای سَرگشته و آواره ای، بیتابِ دِلدارم
نه چون مَجنون شُدم دیوانۂ لیلا نه
چون فَرهادم و دَر عِشقِ شیرین، گشته ام رُسوا
مَن از کابوس بیمارَم
مَن از هِجران و ترسیدَن زِ فَردایی که شایَد بی #تو بایَد زیست بیزارَم..."
بیا و اِمشبی را عِشق بنویسیم
بیا با واژه هایی چون دِل و دِلدار و دِلبر عِشق را،
دَر لَحظه ای سازیم
#تو باشی حالِ مَن خوب است و مَن از عالَمی سیرَم
بیا و اِمشبی را با دلَم بِنشین..."
بیا اِمشب کِنارم باش و با مَن تا سَحر بی باده مَستی کُن
مَن از فَردا نِمیتَرسم
اگر #تو مأمنم باشی..."
برچسبها: حمیدرضا یگانه , دکلمههای حمیدرضا یگانه , اشعار حمیدرضا یگانه , گیلان رودسر